Of we eens een nieuw avonturenpark wilden uittesten met ons gezin? Toevallig datzelfde park dat de dochters (en de moeder, ik geef het toe) eerder zagen in een aflevering van Like Me? Ik moet u niet vertellen dat we hier allen heel enthousiast waren.
Op zaterdagochtend vertrok ik met mijn gezin richting Oudenaarde. Daar hadden we afgesproken met andere Riebedebie reporter Mieke en dochter Fleur. Want met 6 op avontuur is nog leuker dan met 4.
Klim – klom – geklommen
We begonnen de dag op de klimtoren. Deze moeder heeft hoogtevrees. In redelijk extreme mate. De eerste uitleg gebeurt op begane grond en daar mag iedereen ook wat oefenen om zichzelf vast te klikken met de ‘levenslijn’. Ik vond dat al een gewaagde woordkeuze, en kreeg er al wat stress van.
Ik had vooraf verkondigd dat ik absoluut niet op dat ding ging klimmen of kruipen. Maar zie, het enthousiasme van de dochters kreeg mij zo ver dat ik ook een harnas omgespte en een kijkje waagde op de eerste verdieping. Daar kunnen ze op allerlei brugjes, platformen, hangbrugjes en zelfs een soort schommel van het ene stuk naar het andere ‘klimmen’. Mieke kreeg mij zelfs zo ver dat ik ook enkele van die dingen uitprobeerde.
Iedereen die groter is dan 1m50 mag ook naar het tweede en derde platform. Waar de echtgenoot platform 1 ‘een beetje saai’ noemde, werd hij meer dan voldoende uitgedaagd op platform 2. In die mate zelfs, dat platform 3 al meteen werd afgeschreven wegens ‘te hoog en te zot’. Maar, het kan verkeren. Want Mieke en ik gingen tot boven en poseerden daar zelfs even op een wankel soort-van-brugje. Van een persoonlijke overwinning gesproken!
Met blote voeten
Op naar de tweede activiteit. Dit was het blotevoetenpad. Het is misschien niet het langste blotevoetenpad van België, maar het zou best wel eens het mooiste kunnen zijn. Volledig tussen de bomen en struiken, je waant je echt wel in verre oorden af en toe.
Je kan op een gegeven moment kiezen voor de natte route of de droge route. Onze dochters kozen unaniem en zonder twijfel voor het meest modderige pad. En hadden er enorm veel plezier in. De tocht duurde een klein half uurtje voor de volwassenen, de dochters vlogen er precies wat sneller doorheen.
Lunchen deden we daar ter plaatse. Het was wel even spannend, want het lunchaanbod op dergelijke toeristische trekpleisters is vaak een misser. Maar dit keer niet! Geen smakeloze, platte burger met zachte frietjes in Oudenaarde! Lekkere burgers en lekkere frietjes. Met groentjes bij. Ook voor de kinderen.
Er is ook een mooi terras bij, tot aan het meer zelf. Spijtig dat het net een beetje begon te miezeren, anders hadden we zeker daar gegeten. Naar het schijnt is dat een gekend plekje onder de locals.
Het moeras binnen
Na de lunch gingen we richting het moeras. Dat van in die aflevering van Like Me. De dochters kozen voor een badpak, de ouders waren iets minder enthousiast om zwemkledij aan te doen bij 19 graden.
Er is een makkelijk parcours en een moeilijk parcours. En heel vaak kan je gewoon dezelfde route volgen en bij een hindernis kiezen voor de makkelijke of de moeilijke weg. Al vond ik het woordje ‘makkelijk’ wel heel relatief.
Lang verhaal kort: de moeders gaven op na enkele hindernissen en bleven van aan de zijkant supporteren. De kinders en vader hadden de tijd van hun leven. 1 kind viel in het water. De vader moest het uiteindelijk gaan uithalen. Bijna iedereen had natte voeten, maar we waren allen heel content. Zelfs de natte vader en kind (uiteindelijk, nadat de eerste shock verteerd was).
Let op, het is niet zonder risico. De kans op vallen in het (toch wel echt vieze, stinkende) water is heel reëel. En dan moet je wel een beetje opletten hoe je valt. Mijn dochters zijn 10 en 12, die van Mieke is 9. Ik zou het niet meteen doen met kinderen jonger dan 8, denk ik.
En ontspannen
Op naar een rustige afsluit van de dag, een tochtje op de pédalo. Wij huurden er eentje voor 30 minuten. Net genoeg tijd om tot achter het eiland te varen en terug te keren. Waar de dochters allemaal een frisse duik namen om het moeras wat van zich af te spoelen.
Wij hadden eigenlijk nog een tochtje in de kajak voorzien, maar kozen ervoor om naar huis te gaan. Iedereen was moe en het begon te regenen. Er valt eigenlijk nog veel te beleven daar, zoals bijvoorbeeld bijlwerpen, maar dat is voor een volgende keer. Want wij komen zeker nog terug!