November is hier altijd feestmaand. De ideale warm-up naar al die decemberfeestjes, eigenlijk.

We vierden dit jaar mijn 40e verjaardag. Eerlijk, ik vind dat wel wat confronterend, die nieuwe voordeur. Maar heel content dat ik ze gehaald heb hé, dat wel. Elk jaar dat ik langer leef dan Jezus is een gewonnen jaar.

Mijn vent had het idee om mij op mijn verjaardag mee uit eten te nemen in Barcelo. Heel leuk tapas-plekje in Roeselare dat binnenkort sluit als restaurant (boehoe). Ge zult u mogen haasten als ge daar ook nog eens wilt gaan eten. De kinderen waren bij oma en opa, dus gingen we zorgeloos uit eten.
En dan werd de man zo precies wat zenuwachtig aan tafel en verdween hij een paar keer naar het toilet. Toen ik hem erover aansprak, oordeelde hij dat het tijd was voor mijn cadeau. Ik mocht meekomen.

Naar het extra zaaltje bij het restaurant. Waar ik lang geleden al eens een instameet organiseerde. ik ging binnen in het donkere kamertje, toen ze plots allemaal ‘surprise’ riepen. Like in the movies, gasten!
Ik stond wat perplex. Mijn eerste woorden waren: ‘jullie zijn allemaal leugenaars!’.

Wat hadden die vrienden van mijn de voorbije weken moeite gedaan om mij te doen geloven dat die 40e verjaardag stilletjes ging passeren. Dat er niks gepland was. Dat er geen reden was tot feesten. Liars!

The crazy bunch.

Het werd een super feestje. Drank, muziek, alleen maar fijne mensen en we konden ook een beetje dansen. My idea of a great party!

Ik kreeg zalige cadeaus. Om één of andere reden veel koffiedingen. Bleek dat mijn vent notities had genomen van mijn wishlist in mijn BulletJournal, bless him! Het schoonste cadeau was toch wel het vriendenboek dat mijn vriendinnen hadden gemaakt voor mij. Vol foto’s en teksten van mensen die erbij waren, maar ook van mensen die wilden komen maar er niet geraakten die dag. Ik moet er niet bij zeggen dat ik wat traantjes heb gelaten, zeker?

Cadeau van het jaar. Mét traantjes.

Een week laten was het dan de beurt aan mijn man. Hij is wel 2 jaar ouder, dus geen nieuwe voordeur voor hem. En hij wil geen verrassingsfeestjes. Dansfeestjes zijn ook niet zo zijn ding.

Dus deden we met een groepje vrienden wat hij leuk vindt, namelijk een namiddagje bomen planten in Roeselare. We plantten samen een goeie 200 bomen, schat ik. En daarna gingen we samen pannenkoeken eten in Offside bar. Het was niet makkelijk om iets te vinden dat open is op zondag namiddag en waar je probleemloos kan reserveren voor pannenkoeken voor 12 mensen. Maar daar lukt het dus!

Father and daughter. Proud as punch!

Een volledig ander feestje dan het mijne voor de echtgenoot, maar even tof eigenlijk.

Wie nog tips heeft voor de feestjes van volgend jaar, laat een comment na.

Ik kijk ondertussen al uit naar de decemberfeestjes!

Written by mooiding

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *